στερκουλία

(sterculia). Φυλλοβόλο δέντρο της οικογένειας των Στερκουλιιδών (δικοτυλήδονα), ιθαγενές της Ινδίας, Κίνας και της Κορέας. Έχει κόμη σφαιρική, ύψους έως 15 μέτρων, φλοιό πρασινωπό λείο, και φύλλα επαλλάσσοντα πολύ μεγάλα (0,30 μ.) μακρόμισχα, παλαμοειδή, με 3 ή 5 λοβούς πλατανόμορφα. Τα άνθη είναι μικρά, απέταλα, μονογενή ή πολύγαμα, πρασινοκίτρινα και εμφανίζονται στην αρχή του καλοκαιριού. Ο καρπός είναι σύνθετος από 4 φυλλοειδείς ξηρούς θυλάκους, με στρογγυλούς και μεγέθους μπιζελιού σπόρους. Ευδοκιμεί σε εδάφη δροσερά, γόνιμα και περιοχές με θερμό κλίμα. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο. Χάρη στο εντυπωσιακό της φύλλωμα εκτιμάται ιδιαίτερα ως καλλωπιστικό δέντρο στα πάρκα και είναι κατάλληλη για τη δημιουργία δεντροστοιχιών. Στην Ελλάδα πρωτοφυτεύτηκε το 1880. Τα κυριότερα είδη σ. είναι η σ. η καυστηρή, δέντρο ιθαγενές της Ινδίας και η σ. η πλατανόφυλλη, ιθαγενές της Κίνας.

* * *

η, Ν

βοτ. γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών που ανήκει στην οικογένεια στερκουλιίδες τής τάξης μαλβώδη και περιλαμβάνει περισσότερα από 100 είδη δένδρων που είναι ιθαγενή τών θερμών περιοχών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. sterculia < λατ. Sterculius, θεός τών κόπρων, < stercus «κόπρος»].